آی پاد رویکرد مردم به موسیقی را کاملاً تغییر داد!

iPod با یک هدف ساده آغاز شد، بیایید یک محصول موسیقی بسازیم که مردم را وادار به خرید رایانه های مکینتاش بیشتری کند. ظرف چند سال، این امر باعث تغییر لوازم الکترونیکی مصرفی و صنعت موسیقی خواهد شد و منجر به تبدیل شدن اپل به با ارزش ترین شرکت در جهان می شود.

برای اولین بار در اکتبر 2001، مستطیل جیبی با چهره سفید و قاب فولادی صیقلی، 6.5 اونس وزن داشت. این گوشی همراه با هدفون های سفید در رنگ سفارشی، خاکستری ماه، و دارای 1000 آهنگ بود.



این محبوبیت در سال های بعد افزایش یافت و چیزی را ایجاد کرد که به عنوان نسل iPod شناخته شد. در بسیاری از دهه 2000، مردم در سراسر جهان سرگردان بودند، هدفون هایی از گوششان آویزان بود. آی پاد در همه جا وجود داشت.

روز سه شنبه، اپل رسما با همه اینها خداحافظی کرد. این شرکت اعلام کرد که تولید آی‌پاد تاچ خود را متوقف کرده است و به یک خط تولید دو دهه‌ای پایان می‌دهد که الهام‌بخش خلق آیفون بود و به تبدیل سیلیکون ولی به مرکز سرمایه‌داری جهانی کمک کرد.

بر اساس گزارش Loup Ventures، یک شرکت سرمایه گذاری خطرپذیر و متخصص در تحقیقات فناوری، از زمان معرفی iPod در سال 2001، اپل حدود 450 میلیون از آنها را فروخته است. سال گذشته حدود سه میلیون آی‌پاد فروخت، یعنی کسری از 250 میلیون آیفون فروخته شده.

اپل به مشتریان اطمینان داد که این موسیقی تا حد زیادی از طریق آیفون که در سال 2007 معرفی کرد و Apple Music، سرویس هفت ساله ای که بر ترجیحات مدرن مشتریان گواهی می دهد، ادامه خواهد داشت. روزهای خرید و مالکیت آهنگ‌های 99 سنتی در آی‌پاد تا حد زیادی جای خود را به اشتراک ماهانه داد که دسترسی به فهرست‌های وسیع‌تری از موسیقی را فراهم می‌کرد.

آی‌پاد با بسته‌بندی طراحی صنعتی بی‌رقیب، مهندسی سخت‌افزار، توسعه نرم‌افزار و خدمات، طرحی برای اپل برای دهه‌ها ارائه کرد. همچنین نشان داد که چگونه این شرکت به ندرت اولین بار با یک محصول جدید وارد بازار می شد اما اغلب پیروز می شد.

در اواخر دهه 1990، اولین پخش کننده های موسیقی دیجیتال شروع به ظهور کردند. اولین نسخه ها می توانستند چند ده آهنگ را در خود جای دهند و به افرادی که در روزهای اولیه کپی سی دی ها روی رایانه خود بودند این امکان را می داد تا آن آهنگ ها را به جیب خود منتقل کنند.

استیو جابز که در سال 1997 پس از بیش از یک دهه پیش از آن کنار گذاشته شده بود، به اپل بازگشت، این دسته بندی نوظهور را فرصتی برای جذابیت مدرن به تجارت رایانه قدیمی اپل می دانست. آقای جابز که یکی از طرفداران سرسخت موسیقی بود، که بیتلز و باب دیلن را در میان هنرمندان مورد علاقه خود قرار می داد، فکر می کرد بهره بردن از عشق مردم به موسیقی می تواند آنها را متقاعد کند که از رایانه های شخصی مجهز به مایکروسافت که بیش  نود درصد سهم بازارداشتند، به مکینتاش روی بیاورند. 

جان روبینشتاین، که در آن زمان مهندسی اپل را رهبری می‌کرد، گفت: «لازم نبود هیچ تحقیقی در بازار انجام دهید. "همه موسیقی را دوست داشتند."

آقای روبینشتاین با کشف یک هارد دیسک جدید ساخته شده توسط توشیبا در طول سفر به ژاپن، به توسعه محصول کمک کرد. درایو 1.8 اینچی ظرفیت ذخیره 1000 آهنگ را داشت. در اصل، پخش کننده دیجیتال سونی واکمن را با ظرفیتی بیش از هر چیزی که در بازار وجود داشت، ممکن کرد.



توسعه آی‌پاد همزمان شد با خرید شرکت اپل با نرم‌افزار MP3 که پایه‌ای برای iTunes شد، یک جوک‌باکس دیجیتال که کتابخانه‌های موسیقی مردم را سازماندهی می‌کرد تا بتوانند به سرعت فهرست‌های پخش ایجاد کنند و آهنگ‌ها را انتقال دهند. این دیدگاه آقای جابز را در مورد نحوه خرید موسیقی در عصر دیجیتال تقویت کرد.

او در یک سخنرانی در سال 2003 گفت: «ما فکر می‌کنیم که مردم می‌خواهند موسیقی خود را از طریق اینترنت با خرید دانلود بخرند، درست مانند خرید LP، درست مانند خرید کاست، درست مانند خرید سی‌دی».

در آن زمان، سرویسی به نام Napster صنعت موسیقی را عذاب می داد و این امکان را برای مردم فراهم می کرد که هر آهنگی را به صورت رایگان با هر کسی در سراسر جهان به اشتراک بگذارند. آقای جابز با بازاریابی توانایی مک‌های جدید برای کپی کردن سی‌دی‌هایی با شعار تجاری: «Rip» به مشکلات صنعت موسیقی متمایل شد. مخلوط کردن. بسوزان.» به گفته آلبی گالوتن، یکی از مدیران گروه موسیقی یونیورسال در آن زمان، این کمپین صنعت موسیقی را در گوشه ای از اپل قرار داد.

آقای گالوتن گفت که لیبل‌ها در نهایت موافقت کردند که اپل آهنگ‌ها را در iTunes به قیمت 99 سنت بفروشد. آقای گالوتن گفت: «ما فولد کردیم زیرا هیچ اهرمی نداشتیم. "ساده ترین راه برای مبارزه با دزدی دریایی، راحتی بود."

قیمت 399 دلاری آی‌پاد نسل اول تقاضا را کاهش داد و این شرکت را به فروش کمتر از 400000 دستگاه در سال اول محدود کرد. سه سال بعد، اپل آی‌پاد مینی را عرضه کرد، یک قاب آلومینیومی 3.6 اونسی که در رنگ‌های نقره‌ای، طلایی، صورتی، آبی و سبز عرضه می‌شد. 249 دلار قیمت داشت و 1000 آهنگ داشت. فروش منفجر شد. تا پایان سال مالی خود در سپتامبر 2005، 22.5 میلیون آی پاد فروخته بود.

اپل قدرت آی‌پاد مینی را با در دسترس قرار دادن iTunes برای رایانه‌های ویندوزی تقویت کرد و به اپل اجازه داد نام تجاری خود را به میلیون‌ها مشتری جدید معرفی کند. مدیران سابق گفتند، اگرچه این مانور بعداً به عنوان سکته‌ای از درخشش تجاری اعلام شد، آقای جابز در آن زمان در برابر آن مقاومت کرد.به زودی، آی پادها همه جا بودند.



با این حال، آقای جابز برای اپل تلاش کرد تا آی پاد را کوچکتر و قدرتمندتر کند. آقای روبینشتاین گفت که این شرکت تولید محبوب‌ترین محصول خود iPod Mini را متوقف کرد تا آن را با نسخه باریک‌تر به نام نانو که قیمت آن 200 دلار بود جایگزین کند. نانو به این شرکت کمک کرد تا فروش واحدهایش را تقریباً دو برابر کند و به 40 میلیون در سال آینده برساند.

شاید مهم ترین سهم آی پاد نقش آن به عنوان یک کاتالیزور برای ایجاد آیفون باشد. هنگامی که سازندگان تلفن همراه شروع به معرفی دستگاه‌هایی کردند که می‌توانستند موسیقی پخش کنند، مدیران اپل نگران بودند که با فناوری بهتر جهش کنند. آقای جابز تصمیم گرفت که اگر قرار است این اتفاق بیفتد، اپل باید این کار را انجام دهد.

آیفون همچنان از ترکیب نرم افزارها و خدماتی استفاده می کرد که باعث موفقیت آی پاد شد. موفقیت با iTunes، که به مشتریان اجازه می‌داد از آیفون خود نسخه پشتیبان تهیه کنند و موسیقی را روی دستگاه قرار دهند، با توسعه اپ استور که به مردم امکان دانلود و پرداخت نرم‌افزار و خدمات را می‌داد، منعکس شد.

در سال 2007، این شرکت نام قدیمی شرکتی خود Apple Computer Inc را کنار گذاشت و به سادگی تبدیل به اپل شد، یک غول صنعت الکترونیک که شش سال از ساخت آن می گذرد.

طلال شامون، مدیر اجرایی Intertrust Technologies، یک شرکت مدیریت حقوق دیجیتال که در آن زمان با صنعت موسیقی کار می کرد، گفت: «آنها به دنیا نشان دادند که بمب اتمی دارند و پنج سال بعد یک زرادخانه هسته ای داشتند. پس از آن، هیچ شکی وجود نداشت که اپل مالک همه خواهد بود.»

نویسنده: Tripp Mickle